چگونه کووید-19 بر شهرها در طولانی مدت تاثیر می‌گذارد؟
همه گیری کووید-19 فرصتی است برای بازنگری در شهرهایمان.
شهرها موتورهای رشد هستند: آنها شغل ایجاد می کنند، فقر را کاهش می دهند و کلید دستیابی به اهداف توسعه پایدار هستند. این امر به ویژه برای کشورهای در حال توسعه که در مقایسه با کشورهای توسعه یافته با سرعت بسیار بیشتری در حال شهرنشینی هستند بسیار مهم است.تاریخ به ما نشان می‌دهد که شهرها با همه‌گیری‌ها و اپیدمی‌های گذشته، از طاعون بزرگ گرفته تا وبا، ابولا، و سارس که به خوبی مدیریت و اداره می‌شوند، به خوبی برخورد کرده‌اند.
تأثیر بحران جهانی کنونی ناشی از همه‌گیری COVID-19 هنوز در حال تحول است و چند بعدی است و بحران بهداشتی، اقتصادی و اجتماعی را ترکیب می‌کند. فقرای شهری بیشترین ضربه را خورده اند. خطوط گسل نابرابری و فقر به وضوح آشکار شده و با تأثیر اقتصادی این همه گیری عمیق تر شده است.
بانک جهانی تخمین می زند که حدود 100 میلیون نفر در فقرغوطه ور خواهند شد و بسیاری از دستاوردهای چند سال گذشته را از بین برده اند. شهرهای کشورهای در حال توسعه، با حدود 1 میلیارد نفر که در سکونتگاه های غیررسمی متراکم و پرجمعیت زندگی می کنند، با دسترسی ضعیف به خدمات اولیه، بیشترین آسیب را دیده اند.
قبل از همه گیری کنونی، حدود 25 تا 30 نفر در هر دقیقه به شهرهای هند مهاجرت می کردند. این بیماری همه گیر باعث مهاجرت معکوس به مناطق روستایی با تعطیلی اقتصادی، از دست دادن شغل و کمبود معیشت برای مهاجران شده است. کارگران دانش (به نیروی‌کاری گفته می‌شود که سرمایه اصلی وی، دانش و اطلاعات اوست و به کمک دانسته‌هایش امرار معاش می‌کند)نیز از شهرها مهاجرت می کنند و به دنبال فضاهای باز هستند. آینده شهرها با کاهش درآمدها به دلیل رکود اقتصادی، نامشخص است.
با این حال، بارها و بارها شهرها ثابت کرده‌اند که انعطاف‌پذیر هستند و قوی‌تر ظاهر شده‌اند و نشان می‌دهند که می‌توانند بهتر بسازند و زندگی شهرنشینان را بهبود بخشند. سئول، کره جنوبی، گسترش کووید-19 را از طریق ردیابی دقیق تماس، آزمایش گسترده و ایزوله سازی اجباری کنترل کرد. این امر به دلیل وجود مبانی شفافیت، پاسخگویی و همبستگی امکان پذیر بود که به شهر اجازه می داد از داده های تلفن همراه، پوشش دوربین مدار بسته و داده های کارت اعتباری برای ردیابی افراد آلوده استفاده کند. این شهر با به اشتراک گذاشتن اطلاعات و راه حل‌های مناسب، مسئولیت پذیری و شفافیت خود را نشان داد. مشارکت جامعه در قلب سیاست گذاری خوب و ارائه خدمات عمومی فراگیر قرار دارد. نمونه‌های بسیار دیگری از اقتصادهای در حال توسعه و نوظهور وجود دارد که از حکمرانی خوب و تعهد اجتماعی برای کاهش سرعت گسترش همه‌گیری استفاده کرده‌اند.
رهبری شهری، شهروندان هوشمند، حلقه‌های بازخورد، برنامه‌ریزی استراتژیک، شفافیت، نهادهای قوی و فرهنگ یکپارچگی از ارکان اصلی حکمرانی خوب هستند. برنامه ریزی و مدیریت شهری قوی به اینها بستگی دارد. هماهنگی عمودی و افقی در تمام سطوح دولت بسیار مهم است. آنها دولت‌های شهر را قادر می‌سازند تا پاسخی کارآمد داشته باشند، رابطه اعتمادی با جوامع ایجاد کنند و با چندین ذینفع مشورت کنند تا سیاست‌های خود را تنظیم کنند و برای اقدام برنامه‌ریزی کنند.
شهرهایی که پس از یک بحران قوی‌تر ظاهر شده‌اند، آن‌هایی هستند که حکمرانی خوبی از خود نشان داده‌اند، آماده پذیرش تغییرات بودند و در واکنش‌های خود چابک، مبتکر و خلاق بودند: ارائه شبکه‌های ایمنی اجتماعی، افزایش ارائه خدمات، ایجاد اعتماد جامعه و تشویق مشارکت جامعه.
حکمرانی خوب به عنوان یکی از محرک‌های کلیدی پاسخ‌های موفق شهرها به هر بحرانی شمرده می‌شود. مراکزی که در ایجاد مؤسسات قوی و آموزش افراد سرمایه گذاری کرده اند، توانسته‌اند بهتر پاسخ دهند.
بزرگترین فرصت برای شهرها از این بیماری همه گیر این است که با محرک های مالی برنامه ریزی شده بازسازی بهتری داشته باشند: زیرساخت‌های مقاوم تر در برابر تغییرات آب و هوایی، ابتکارات سبز مانند افزایش فضاهای عمومی، ایجاد خیابان های بدون وسایل نقلیه، ایجاد مسیرهای دوچرخه سواری، نوسازی ساختمان ها برای استفاده های متعدد. این کار به تنهایی توسط بخش دولتی انجام نمی شود. شهرها باید بخش خصوصی و شرکای اجتماعی را برای پر کردن شکاف مالی جذب کنند. حکمرانی خوب برای جذب منابع مالی خصوصی و همکاری با بخش خصوصی ضروری است.
حکمرانی خوب با دیجیتالی شدن همراه است. شهرهایی که دیجیتالی شدن و حکمرانی الکترونیکی را پذیرفته اند، بهتر می توانند به بحران پاسخ دهند. آنها از خدمات دیجیتال و کلان داده (big data) برای کمک به ردیابی گسترش جامعه استفاده می کنند.
شهرهای سالم‌تر در دسترس هستند، همانطور که تأثیر COVID-19 بر کاهش رفت و آمد مشهود است، با حمل‌ونقل جایگزین مانند پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری که محبوبیت بیشتری پیدا می‌کند. شهرها در حال حاضر به دلیل ترافیک کمتر، کیفیت هوای بهتر و آسمان صاف‌تری را تجربه می‌کنند و تشویق می‌شوند تا اقداماتی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای خود انجام دهند.
به عنوان مثال، برنامه‌هایی برای توسعه متروی قاهره بزرگ برای پذیرش 6 میلیون مسافر تا سال 2025 در حال انجام است.کلان داده به بوگوتا و بسیاری از شهرهای دیگر کمک می‌کند تا تقاضای افزایش یافته برای خطوط دوچرخه را ارزیابی کنند تا تعداد دوچرخه‌سوارانی را که در شهر سفرهای کوتاه‌تری دارند، برآورد کنند. همه گیری بحران COVID-19 به شهرها فرصتی برای «بازنشانی عالی» (great reset) به سمت شهرهای سبزتر، تاب‌آور، سالم‌تر، فراگیرتر و پایدار می‌دهد.
ما نمی توانیم این فرصت را از دست بدهیم. رهبری شهری، حکمرانی قوی و اعتماد مدنی بزرگترین محرک‌های تاب‌آوری و احیای شهر هستند. شهرها نمی توانند به بحرانی به این بزرگی پاسخ دهند و بدون این که عوامل کلیدی آن را به فرصت تبدیل کنند.
شکاف در خدمات عمومی در شهرها یک شکاف حاکمیتی است. موفقیت شهرها به‌عنوان مکان‌های تاب‌آوری که به شهروندان خود به شیوه‌ای فراگیر و پایدار خدمت می‌کنند، در اصول حکمرانی خوب لنگر انداخته است. هنوز دیر نیست که شهرها برای رسیدن به این هدف تلاش کنند.
استفاده از کلان داده‌ها در مدیریت شهری بسیار تاثیر گذار خواهد بود.
مترجم: مهدیه جلیلی شاه منصوری
از ژورنال world economic forum
پیام بگذارید