موفقیت فضا شهری
فضاهای عمومی عالی آن مکان هایی است که در آن جشن ها برگزار می شود، تبادلات اجتماعی و اقتصادی روی می دهد، دوستان با هم به تعامل می پردازند و فرهنگ ها با هم در می آمیزند. سوال اینجاست کهچه عاملی باعث موفقیت بعضی از مکان ها عمومی شهری می گردد در حالی که برخی دیگر با شکست مواجه می شوند؟
در ارزیابی هزاران فضای عمومی شهری در سراسر جهان، مشخص شده است که به طور کلی موفقیت این مکان ها در گرو چهار ویژگی زیر هستند: دارای دسترسی مناسب است، فعالیت در فضا جریان دارد، مردم در آن فضا راحت هستند و تصویر جذاب، زیبا و خوبی در ذهن آن ها شکل می گیرد، و سرانجام، یک مکان اجتماعی و مناسب برای معاشرت است، یعنی مکانی که مردم با یکدیگر ملاقات می کنند وخاصیت دعوت کنندگی دارد.
1.دسترسی
شما می توانید میزان دسترسی یک مکان را با توجه به ارتباط آن با محیط اطرافش، چه از لحاظ بصری و چه ساختاری و فیزیکی، قضاوت کنید. دسترسی به یک فضای عمومی موفق و رفت و آمد در آن آسان است. لبه های یک فضا دارای اهمیت بالایی هستند: به عنوان مثال، قدم زدن در مسیری که در امتداد یک ردیف از مغازه ها است احساس امنیت بیشتری نسبت به راه رفتن در امتداد یک دیوار خالی به وجود می آورد. فضاهای عمومی با دسترسی مناسب امکان دسترسی به حمل و نقل عمومی را هم رعایت می کنند.
پرسش هایی برای ارزیابی میزان دسترسی و ارتباطات:
آیا ارتباط خوبی بین فضا و ساختمان های مجاور وجود دارد یا اینکه با دیوارهای خالی احاطه شده است؟ آیا ساکنان ساختمان های مجاور از فضا استفاده می کنند؟
آیا مردم می توانند به صورت پیاده و به راحتی به محل برسند؟ به عنوان مثال، آیا آن ها مجبورند از بین ماشین های در حال حرکت بگذرند تا به محل برسند؟
آیا پیاده روها به مناطق مجاور منتهی می شوند؟
آیا فضا برای افراد با نیازهای ویژه متناسب سازی شده است؟
آیا جاده ها و مسیرهای موجود در فضا مردم را به جایی می رسانند که واقعاً می خواهند بروند؟
آیا افراد می توانند از مدل های مختلف حمل و نقل، اتوبوس، ماشین، دوچرخه و غیره برای رسیدن به محل استفاده کنند؟
2.راحتی و تصویر
اینکه فضایی راحت باشد و خود را به خوبی نشان دهد، موجب شود تصویر جذاب و خوبی در ذهن شکل گیرد، رمز موفقیت آن است. راحتی شامل درک از ایمنی، پاکیزگی و مبلمان شهری مناسب برای استراحت است – اهمیت دادن به انتخاب افراد در زمینه مکان های متنوع نشستن نباید دست کم گرفته شود.
پرسش هایی برای ارزیابی راحتی و تصویر:
آیا این مکان در اولین برداشت و نگاه چشم گیر است؟
آیا تعداد زنان بیشتر از مردان است؟
آیا مکان های کافی برای نشستن وجود دارد؟ آیا پراکنش مبلمان شهری به درستی انجام گرفته است؟ آیا مردم می توانند محل نشستن در آفتاب و یا در سایه را انتخاب کنند؟
آیا فضا تمیز و عاری از زباله است؟ آیا حفظ و نگه داری فضا مورد توجه است؟
آیا فضا احساس امنیت را القا می کند؟
آیا مردم برای عکس گرفتن در فضا اشتیاق نشان می دهند ؟ آیا کریدورها قاب های زیبا و مناسب عکس گرفتن وجود دارد؟
آیا در فضا الویت با پیاده راه ها است یا محل های عبور وسایل نقلیه؟
3.موارد استفاده و فعالیت ها
فعالیت ها عناصر اصلی سازنده مکان های عالی هستند: در وهله اول فعالیت در فضا است که باعث می شود مردم مکان را بازدید کنند و به بار دیگر به آن برگردنند. فعالیت ها همان چیزی هستند که مکان را خاص یا منحصر به فرد می سازند. وقتی در مکانی کاری برای انجام دادن نباشد ، این مکان خالی و بدون استفاده می شود، یک نشانه مطمئنی که چیزی باید تغییر کند.
اصولي كه بايد درباره فعاليت هاي يك مكان در نظر گرفته شود:
هر چه تعداد فعالیت های بیشتری در حال انجام باشد و افراد فرصت شرکت در آنها را داشته باشند ، بهتر است.
تعادل خوبی بین زن و مرد وجود دارد.
افراد در سنین مختلف از فضا استفاده کنند (افراد بازنشسته و افراد دارای فرزند خردسال می توانند از فضایی در طول روز و در کنار دیگران استفاده کنند.)
از فضا در طول روز استفاده می شود.
فضایی که هم توسط افراد تنها و هم در گروه ها استفاده می شود بهتر از فضایی است که فقط افراد به صورت تکی از آن استفاده می کنند زیرا این بدان معنی است که مکان هایی برای نشستن با دوستان و معاشرت بیشتری وجود دارد.
تعیین کننده نهایی موفقیت یک مکان مدیریت آن است.
پرسش هایی برای ارزیابی استفاده و فعالیت ها:
آیا مردم از فضا استفاده می کنند یا فضا خالی است؟
آیا توسط افراد در سنین مختلف استفاده می شود؟
آیا افراد به صورت گروهی و جمعی از فضا استفاده می کنند؟
چند نوع فعالیت مختلف در حال انجام است(افرادی که راه می روند، غذا می خورند، بازی می کنند، مشغول استراحت و مطالعه هستند)؟
از کدام قسمت های فضا استفاده می شود و کدام ها بی استفاده است؟
آیا گزینه های متعدد برای انجام فعالیت وجود دارد؟
4.معاشرت پذیری
دستیابی به این یک کیفیت دشوار است، اما پس از دستیابی یک ویژگی خاص و مهمی است. وقتی مردم دوستان خود را ملاقات می کند، همسایگان خود را می بینند و به آن ها احوالپرسی می کنند و از تعامل با غریبه ها احساس راحتی می کنند، احساس قوی تری نسبت به مکان مورد نظر و تعلق در آن ها به وجود می آید .
پرسش هایی برای ارزیابی معاشرت پذیری:
آیا این مکانی است که بخواهید دوستان خود را در آن ملاقات کنید؟ آیا دیگران در اینجا با دوستانشان ملاقات می کنند؟
آیا افراد به صورت گروهی و دسته جمعی هستند؟ آیا آن ها با یکدیگر صحبت می کنند؟
آیا به نظر می رسد که مردم یکدیگر را از روی چهره یا اسم بشناسند؟
آیا افراد دوستان و اقوام خود را برای دیدن مکان می آورند و به یکی از ویژگی های آن اشاره می کنند؟
آیا مردم لبخند می زنند؟ آیا افراد با هم تماس چشمی برقرار می کنند؟
آیا مردم به طور منظم و با اختیار از مکان استفاده می کنند؟
آیا ترکیبی از سنین و گروه های قومی که عموماً جامعه را منعکس می کنند در مکان حضور پیدا می کنند؟
آیا مردم وقتی زباله رها شده می بینند آن را برمی دارند؟
ترجمه از:نگار وفایی
پیام بگذارید