شهر دوست‌دار کودک

شهر دوستدار کودک

بیشتر خیابان‌ها بدون در نظرگرفتن کودکان ساخته شده‌اند و شرایط کنونی خیابان‌ها در بسیاری از مکان‌ها برای کودکان ناخوشایند و ناامن است. تصادفات رانندگی سالانه 1.35 میلیون نفر را به کام مرگ می‌کشاند و این مهم‌ترین دلیل مرگ جوانان 5 تا 29 ساله است. ازدحام ترافیک و طراحی وسایل نقلیه نیز می‌تواند به طرز خطرناکی افزایش آلودگی هوا را تشدید کند، که سالانه، مرگ 127000 کودک زیر پنج سال را به دنبال دارد. بسیاری از این مرگ و میرها قابل پیشگیری هستند و می‌توان با طراحی خیابان دوست‌دار کودک[1]، این تعداد را به طرز چشمگیری کاهش داد.

مبانی خیابان‌های دوست‌دار کودک[2]

هنگام طراحی خیابان‌ها برای کودکان، پویایی بهتر و مستقل و همچنین فضای عمومی با کیفیت باید به عنوان اهداف و نتایج اساسی در نظر گرفته شوند. اطمینان از زیرساخت‌های فیزیکی، سیاست‌ها، برنامه‌ها و سازگاری اولویت‌های کلی یک شهر با اصول اصلی می‌تواند خیابان‌های ایمن و سالم، راحت و مناسب و الهام‌بخش و آموزشی را شکل دهد.

کودکان و سایر افراد باید گزینه‌های کارآمد و پایداری برای جابه‌جایی قابل اطمینان و قابل پیش‌بینی در شهرهای خود و با زمان انتظار کمتر داشته باشند.

کودکان و بزرگسالان از استقلال در پویایی، خودمختاری در پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و عبور و مرور بهره‌مند هستند و باید هنگام استفاده از خیابان‌ها احساس امنیت کنند و همراهان کودکان باید بتوانند هنگام حرکت با کودکان خردسال استقلال حرکتی داشته باشند.

تصدیق خیابان‌ها به عنوان فضاهای عمومی می‌تواند اطمینان می‌دهد که این فضاها نه تنها فضاهایی برای عبور و مرور نیستند، بلکه فضاهایی برای مکث و گذراندن وقت نیز هستند. خیابان‌ها می‌توانند برای کودکان و افراد همراه، فرصت‌هایی را برای بازی در فضای باز، الهام‌بخش بودن، رشد شخصی و کنش‌های بین فردی فراهم کنند.

برگرفته از وبسایت nacto.org

ترجمه و خلاصه: مریم محمودی

[1] در متن این کتاب واژه‌ی kid-friendly به کار گرفته شده است اما واژه‌ی Child-friendly نیز در بسیاری از منابع آورده شده است.

[2]  Fundamentals of Child-Friendly Streets